Rękopis znaleziony w Saragossie – Leon Niemczyk

Kostium ze spodniami-kolanówkami oraz kurtką, zdobionymi szamerunkiem. Strój uzupełniają koszula, pończochy, półbuty z klamrą i oryginalna peruka.
Skarżyński Jerzy (1924 – 2004), Skarżyńska-Minticz Lidia (1920 – 1994) – polscy scenografowie współpracujący z najważniejszymi reżyserami polskiej kinematografii. Lidia Skarżyńska-Minticz studiowała malarstwo na ASP w Krakowie i architekturę na Politechnice Krakowskiej. Skarżyński uczył się w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Związani byli z teatrami w Krakowie: Starym Teatrem i Teatrem im. J. Słowackiego, gdzie zaprojektowali m.in. scenografię do „Wesela” S. Wyspiańskiego (1969). W filmie współpracowali z Wojciechem Jerzym Hasem, projektując scenografię i kostiumy do trzech jego największych produkcji: „Lalki”, „Rękopisu znalezionego w Saragossie” i „Sanatorium pod Klepsydrą”.

Leon Niemczyk – aktor teatralny i filmowy, który wystąpił w ponad czterystu filmach. Odgrywał zarówno role pierwszoplanowe, jak i epizodyczne. W czasie II wojny światowej służył w batalionie przeciwlotniczym. Po powrocie występował w Objazdowym Teatrze Komedii Muzycznej w Warszawie. Jego najsłynniejsze kreacje pochodzą z lat 50. Dzięki roli Jerzego w „Nożu w wodzie” (R. Polański, 1961) ukazał swe umiejętności aktorskie: idealną dykcję i charyzmę. Wraz z Lucyną Winnicką stworzył niezapomniany duet zauroczonej pary w „Pociągu” (J. Kawalerowicz, 1959). W WFF we Wrocławiu spotkał się na planie z Wojciechem Jerzym Hasem przy „Rękopisie znalezionym w Saragossie” (1965), gdzie odegrał rolę Don Avadaro. Lata 80. to występ w kultowym filmie okresu PRL „Wielki Szu” (S. Chęciński, 1982). Występował także w serialach telewizyjnych.

W Rękopisie znalezionym w Saragossie wcielił się w postać Don Avadoro.

„Rękopis znaleziony w Saragossie” (reż. Wojciech Jerzy Has, 1964) to kostiumowe widowisko, pełne magicznych postaci, uważane za najważniejsze dzieło w dorobku Wojciecha Jerzego Hasa. Film został nakręcony na podstawie powieści XVIII-wiecznego hrabiego Jana Potockiego, nawiązując w fabule do szkatułkowej kompozycji utworu. Wszystkie historie splata postać młodego oficera Alfonsa van Wordena (Zbigniew Cybulski), który zmierza do Madrytu, by objąć stanowisko kapitana w gwardii walońskiej. Po drodze spotyka zmysłowe kobiety, tajemniczego pustelnika i przywódcę cyganów, którzy pomagają mu w wędrówce.
Wojciech Jerzy Has nazwał produkcję filmu „Szalonym snem, który trwał trzy godziny i był wędrówką po Hiszpanii. Hiszpanii położonej wtedy między Częstochową a Wrocławiem”. Było to siedem miesięcy ciężkiej pracy, nie tylko ekipy reżyserskiej, ale także scenografów i charakteryzatorów. Ciągłe oscylowanie między realizmem a magią możliwe było dzięki scenografii, stworzonej przez Jerzego Skarżyńskiego i Tadeusza Myszorka. We Wrocławiu wybudowano specjalne dekoracje, które pozwoliły na oddanie klimatu słonecznego Madrytu. Okolice Morskiego Oka były zarówno winiarnią, gospodą, jak i placem Słońca. Kostiumy zaprojektowane przez Lidię Skarżyńską wyróżniały się ekstrawagancją i ogromną ilością dodatków. Ich szyciem zajęła się firma Copia, specjalizująca się wtedy w produkcji artystycznych kostiumów. By nabrały życia, należało zająć się ich patynowaniem. Wynajęto specjalne grupy studentów ze szkoły plastycznej, które nocami w WFF we Wrocławiu przypalały i rozpruwały niektóre części kostiumów, by nadać im klimat XVIII – wiecznej epoki. Do końca ostatniego dnia zdjęć próbowano namówić Wojciecha Hasa, by skusił się na produkcję w kolorze, głównie ze względu na efektowne kostiumy.

W latach 90. Martin Scorsese i Francis Ford Coppola sfinansowali odrestaurowanie oryginalnej kopii filmu.

Wojciech Jerzy Has (1925 – 2000) – wybitny reżyser filmowy i scenarzysta. Jego twórczość wyróżnia się umiejętnością podejmowania różnorodnych tematów. W swym pełnometrażowym debiucie („Pętla”, 1957) ukazał dylematy młodego alkoholika, obsadzając w głównej roli Gustawa Holoubka. Wykorzystując tematykę rozliczeń z II wojną światową w „Jak być kochaną” (1962), nawiązał do nurtu polskiej szkoły filmowej. Jego najbardziej znana baśń kostiumowa „Rękopis znaleziony w Saragossie” (1964) do dziś urzeka widzów na całym świecie. Wojciech Jerzy Has często wykorzystywał motyw podróży i szalonych przygód, czerpiąc inspiracje z dzieł literackich. W 2014 roku został patronem studia w Centrum Technologii Audiowizualnych we Wrocławiu.